YARDIMLAR

Avrupa kültüründe yardım kavramı yoktur. Avrupalı, yardımın maraz yaratacağına inanır. Almanyada çalışanlar, yakından şahit olmuşlardır. Alman hiç kimseye yardım etmez. Mutlaka karşılık bekler.

Batı kültüründe ”herkes kendi çıkarını korur ise toplumun çıkarı da korunur” inancı yerleşmiştir. Bu kural bize uymaz. Komşusu aç yatarken, Türk’ün gözüne uyku girmez.

Koronavirüs salgını Avrupa’da bazı gerçekleri su yüzüne çıkardı. Avrupa ülkeleri birbirlerine yardım etmiyor. İtalya, yardım etmeyen Avrupa ülkelerine ateş püskürüyor. Birlikten ayrılacağını söylüyor. AB bayrağını yakarak mesaj veriyor.

Türk kültüründe yardım vardır. İnsanımız, kapitalizmin ”herkes kendi çıkarının korursa, dolaylı yoldan toplumun çıkarı korunur” kuralını kabul edemedi. Her ortamda ve her zaman yardım etme kültürünü taşıyor.

1848 yılında, Sultan Abdülmecit Han, açlık ve hastalıktan kırılan İrlandaya yiyecek ve ilaç yardımı yaptı. İrlandalılar bir kaç kayıktan oluşan yardımı, 170 yıldan beri hatırlıyor. Halbuki Avrupa kültüründe, Türkleri aşağılamak için her yol denenir. İrlanda ise, onların karşısında kale gibi bizleri savunuyor.

Koronavirüs nedeniyle Türkiye, ABD ve diğer Avrupa ülkelerine yardım ediyor. Maske ve diğer sağlık ürünleri gibi. Avrupadaki bazı mahviller harekete geçti. Türkiyenin yardımını küçümsüyor. Bizdeki, uzantıları ise hemen harekete geçti. Ayranı yok içmeye muhabbeti yapıyor.

Halbuki olayın sosyolojik değeri var. Türklerin her koşulda, elindeki imkanı bölüşmesi, asil bir millet olduğunu dünyaya kabul ettiriyor.

Bekir Özyurt