Yıl 1914 :Yer Sarıkamış 60 bini donarak olmak üzere 90 bin şehit verdiğimiz tarifii imkansız ve keşkelerle dolu bırakılan yüreği yanan analar, babalar yavrular,ve yüzyıllar boyunca ,unutmayacak olan bir Millet….Ve yanlış atılan kararların sonucunda şehit verdiğimiz Sarıkamış hikayesi…Bu acı olayla ilgili ,çok hikayeler yazılmıştır.Kalemi yettiğince yazarlarımız sazının telinde ozanlarımız yiğitlerimizi anlatmışlardır.

Unutmak, mümkünmü tabiki.101.yıl olmasına rağmen ,sanki dün gibi acılarını yüreğimizde hissederiz.O anaların ağıtlarını sanki bugün gibi hisseder ve duyarız.Onlar bizim için canlarını hiçe sayan kahramanlarımız .

Başları dik, elleri tetikte karda gömülü yatanlar! Kendilerini ısıtacak elbisesinin adı ölüm olanlar. Ey karlar içinde pusuda beklerken donup heykel olanlar!Ne denirki hangi cümle ,anlatmaya yeter ,Hangi sözcük bu acıyı hafifletir,Sadece Keşke diyoruz , boğazımıza düğümlenen o herkesin aklından geçen sorular? Kim ki sizi aç kurtlara yem yapanlar? Kim ki sizi ayazla, bizi bu hüzünle boğanlar kim bu “hüznün hikayesi”ni yazanlar, Yazdıranlar.
Yoklar!Onlar yok ama siz hala varsınız yiğitler! . Yüreğinizi karelere sığdırmaya çalışanların karelerinde varsınız. O karelerde gözyaşınızın bile donduğunu sonra gözyaşınızı kendi yanaklarımda hissettim. . Üşüdüm! Sonra bir nefes aldım. Aldım ama o nefesle ısınmaya utandım! Sonra dönüp baktım bir defa daha düşündüm ,bu yazıyı okuyanlar sizlerde düşünün ve 78 bin Mehmetçiği hatırlayın.

Yok bitiremem birkaç satırla,haksızlık yapamam uğruna öldüğün bu canına.Dökemem sana gelen yardımı suların yutmuşluğunu.Gelseydi o yardım sen anlatırdın,belki silerdin o ananın sevinç gözyaşların..

saygılarımla

NURAY YILMAZ..